در دل D3400 چه خبر است؟
نیکون در سال ۲۰۱۶ هم مثل سال‌های گذشته برگ‌های برنده‌ی خود را رو کرد و از دوربین‌هایی قابل اعتنا رونمایی کرد. دوربین‌هایی از سری DSLR، که در عین حرفه‌ای‌بودن، دوربینی فوق‌العاده برای عکاسان مبتدی و علاقه‌مندان به آموزش عکاسی به شمار می‌رود. این دوربین از نظر امکانات کاملا شبیه به D3300 است و با تغییرات ساده اما تأثیر‌گذار به بازار آمده است. با نگاه اول بین D3300 و D3400 تغییرات خاصی مشاهده نمی‌شود؛ حتی ابعاد بدنه‌ی این دوربین نیز با برادر بزرگتر خود یکی است و تنها ۳۵ گرم از وزن آن کمتر شده است. سنسور تصویر 24مگاپیکسلی فاقد فیلتر Low Pass، پیش از این قابلیت‌های خود را اثبات کرده و باعث شده است که دوربین‌های مجهز به آن به دوربین‌هایی برتر تبدیل شوند؛ به‌علاوه، احتمالا به مدد پردازشگر تصویر جدید Expeed 4 بوده که همانند D5300، روی این دوربین هم فیلم‌برداری فول‌اچ‌دی 60 فریم بر ثانیه و عکاسی پیاپی 5 فریم بر ثانیه میسر شده است.
روی این دوربین همان باتری EN-EL14a قرار می‌گیرد که در D5300 هم استفاده می‌شود؛ درحالی‌که این باتری توانایی شارژدهی برای گرفتن 600 عکس را به D5300 می‌داد، توانایی این را دارد که برای گرفتن 700 عکس به D3200 شارژدهی کند؛ البته همه‌ی این‌ها طبق شرایط استاندارد CIPA است؛ بدین‌ترتیب شارژدهی باتری آن مشابه دوربین کانن1100D می‌شود.
D3400 در برابر همه
اما یک ویژگی که روی D5300 و دو مدل قبلی آن وجود داشت و روی این دوربین، دلمان برایش تنگ می‌شود، توانایی عکاسی «تایم‌لپس» (Timelapse) بدون استفاده از ریموت‌کنترل است. این قابلیت هرچندکه یک ویژگی کاملا نرم‌افزاری بسیار آسان‌اعمال است، درDSLRهای کانن وجود ندارد و نیکون سعی کرده که درDSLRهای گران‌قیمتش از آن بهره ببرد. اینکه بدون استفاده از ریموت‌کنترل‌های تایمردار بتوان عکاسی تایم‌لپس انجام داد، یک ویژگی خیلی جذاب است. شاید نیکون نخواسته با قراردادن این ویژگی روی D3400، فروش D5300 را بشکند؛ به‌هرصورت قراردادن GPS و Wi-Fi داخلی D5300 روی این دوربین، بر قیمتش می‌افزاید؛ ولی عکاسی تایم‌لپس خیر.
