دیوانسالار نیک، دست نشانده پلید ندارد. فیلسوف اُرُد بزرگ

یک دیوانسالار، باید درونی آرام و دلی شاد داشته باشد تا مردم را به چهار میخ نکشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
دیوانسالاران، باید همواره توان پوزش از مردم خویش را داشته باشند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
دیوانسالار ناتوان، با چاپلوسان نادان همنشینی می کند. فیلسوف اُرُد بزرگ

سیاستمدار ناتوان، کارش هرز نیروهاست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
برای سیاستمدار نیک، مردم یک فرصت نیستند، هدف کوشش برای رسیدن به رفاه هر چه زودتر آنهاست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
شوربختانه سیاستمداران، بیشتر زمان ها، پاسخگوی پرسش هایی هستند که دوست دارند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
سیاستمداران آزموده از همان چشمه ای می نوشند، که مردم را سیراب می کند. فیلسوف اُرُد بزرگ

مردم در پی گزارش روزانه دیوانسالاران نیستند، آنان دگرگونی و بهروزی زندگی خویش را خواستارند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
سرپرستان، کارمند بدنام و رسوا را به سرعت برکنار کنند، در غیر این صورت، سیاهی کار بزهکار، دامن آنها را نیز خواهد گرفت. فیلسوف اُرُد بزرگ
دیوانسالار نیک، دست نشانده پلید ندارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
سیاستمداری که تنها به پیشروی می اندیشد، همواره برای خویش، دشمن تراشی می کند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
مردمداری، بهترین خوی یک سیاستمدار است. فیلسوف اُرُد بزرگ