سنسور تصویر
تنها سری از
دوربین‌های DSLR که کانن همچنان اصرار دارد سالانه مدل جدیدی از آن‌ها را
معرفی کند، همین سری سطح مبتدی است. همان مدل‌هایی که با نام Rebel هم
می‌شناسیم. دوربین‌های 750D و 760D مدل‌های بعدی 700D هستند و در بازار
آمریکا با نام T6i و T6s شناخته می‌شوند. این سومین بار است که کانن
به‌یک‌باره دو مدل خواهر DSLR را با یکدیگر معرفی می‌کند. این‌ها
دوربین‌هایی مجهز به سنسور تصویر 24 مگاپیکسلی APS-C از نوع Hybrid CMOS AF
III هستند. این سنسور تصویر مثل سنسور 700D دارای توانایی ارائه‌ی فوکوس
خودکار مداوم در مود Live view و فیلم‌برداری است؛ بااین‌حال اکنون با
نسخه‌ی سوم آن روبه‌رو هستیم. طبق ادعای کانن، نسخه‌ی سوم سنسور هیبریدی،
به همان خوبی سیستم Dual Pixel AF عمل می‌کند که روی مدل 70D استفاده شده
بود. به هر صورت فوکوس خودکار سریع، دقیق و مداوم در هنگام فیلم‌برداری،
آرزوی دیرینه‌ی دارندگان دوربین‌های DSLR بوده است. همان چیزی که نخستین
بار و به‌صورت دست‌وپا‌شکسته در دوربین‌های EOS M، 650D و 700D معرفی شد،
در 70D به عملکردی عالی رسید؛ بنابراین 750D و 760D دوربین‌هایی بسیار عالی
برای فیلم‌برداری هستند؛ به‌خصوص اینکه لنزهای STM اکنون جای خود را کاملا
در بازار باز کرده‌اند. نیکون دست‌کم در دوربین‌های DSLR خود تابه‌حال
وارد بازی فوکوس خودکار وابسته به سنسور تصویر نشده است. فقط در دوربین‌های
سری 1 که از رده‌ی بی‌آینه با لنز قابل‌تعویض هستند، می‌توان نوعی سیستم
فوکوس خودکار را دید، شبیه به آنچه در 70D استفاده شده است. به نظر
نمی‌رسد که نیکون به‌طورکلی سیاستی در این قبال نداشته باشد؛ شاید در
مدل‌های آینده‌ی DSLR نیکون بتوان این ویژگی را مشاهده کرد.
فوکوس خودکار و نورسنجی
علاوه‌بر فوکوس
خودکار پیشرفته‌ی وابسته به سنسور تصویر، سیستم فوکوس خودکار مرسوم تشخیص
فاز (Phase Detection) این دوربین‌ها هم دچار تغییر و تحول شده است. پس از
سال‌ها استفاده از سیستم فوکوس خودکار 9 نقطه‌ای، کانن بالاخره تصمیم گرفت
بیشتر به فکر عکاسان سری Rebel باشد و اکنون از سیستم فوکوس خودکار 19
نقطه‌ای روی آن‌ها بهره برده؛ دقیقا همان سیستمی که در دوربین
70D هم استفاده شده است. نقاط بیشتر فوکوس خودکار باعث می‌شوند که بتوانید
راحت‌تر روی سوژه‌هایی فوکوس کنید که در گوشه و کنار کادر دوربین شما قرار
دارند. جالب اینجاست که نیکون بیش از یک سال است که از سیستم فوکوس خودکار
39 نقطه‌ای روی DSLR های سطح مبتدی خود بهره می‌برد؛ البته این 39 نقطه
لزوما خیلی کارآمد نیستند.
سنسور نورسنج استفاده‌شده در این دو دوربین، نسخه‌ای بسیار تضعیف‌شده از
چیزی است که روی دوربین 7D Mark II استفاده شده است. سیستمی به نام 7560
Pixel RGB + IR Metering. این سیستم کاملا کارآمدتر از سیستم 63 منطقه‌ای
iFCL عمل می‌کند که در دوربین‌های 700D و 70D استفاده شده است.
باتری
امکانات دیگر
مدل 6D برای
اولین بار در بین دوربین‌های DSLR کانن، به Wi-Fi و GPS مجهز شده بود.
پس‌ازآن، این امکانات برای مدل 70Dهم در نظر گرفته شد. اکنون نوبت به
750D و 760D رسیده است. این دوربین‌ها هم به Wi-Fi مجهز شده‌اند و به‌جای
GPS هم NFC دارند. نمی‌دانیم کار درستی بوده که کانن به‌جای GPS از چیپ NFC
استفاده کرده یا خیر؛ بااین‌حال نیکون نیز هرچند که در مدل D5300 از Wi-Fi
و GPS استفاده کرده بود، در D5500، چیپ GPS را حذف کرد. شاید به دلیل
باتری‌های کم‌ظرفیت این دوربین‌ها، از نصب GPS صرف‌نظر شده است. به هر صورت
به‌وسیله‌ی Wi-Fi می‌توانید دوربین را با اپلیکیشن گوشی هوشمند، تبلت یا
لپ‌تاپ کنترل کنید و به انتقال تصاویر بپردازید. اگر هم گوشی هوشمند مجهز
به NFC دارید، می‌توانید به‌سادگی بدنه‌ی آن را به‌آرامی به دوربین بزنید
(اصطلاحا Tap کنید) تا عمل Pair شدن انجام شود. هرچند که 750D و 760D در
فوکوس خودکار به هنگام فیلم‌برداری نسبت به مدل‌های پیشین عملکرد بهتری
دارند؛ ولی کیفیت و امکانات فیلم‌برداری آن‌ها در مقایسه با 700D هیچ
تفاوتی نکرده است: همان 1080p با سرعت 30 فریم بر ثانیه. خیلی دوست داشتیم
مثل دوربین 7D Mark II می‌توانستیم فیلم‌برداری 1080p با سرعت 60 فریم بر
ثانیه را روی این دوربین هم ببینیم؛ حتی سرعت عکاسی پیاپی هم در این
دوربین‌ها نسبت به مدل پیشین تغییر نکرده است. در این دو دوربین از
پردازنده‌ی DiGiC 6 استفاده شده است؛ ولی همچنان آن‌ها هم می‌توانند با
سرعت 5 فریم بر ثانیه عکاسی پیاپی را انجام دهند.
تفاوت 750D با 760D
درباره‌ی همه‌چیز صحبت کردیم جز تفاوت 750D با 760D. نکته‌ای که خیلی واضح
به نظر می‌رسد، تفاوت قیمتی آن‌هاست. بدنه‌ی 750D (بدون لنز) حدود 750
دلار و بدنه‌ی 760D حدود 850 دلار قیمت دارد. این اختلاف 100 دلاری فقط
برای پنج ویژگی اضافی است که در 760D وجود دارد:
1.نمایشگر تک‌رنگ بالای دوربین (همانند آنچه در DSLR های بالا رده می‌بینیم)
2. سنسور تشخیص نزدیک‌شدن چشم به چشمی دوربین
3. دایل (Dial) قسمت پشتی دوربین
4. مود فوکوس خودکار Servo در Live view
5. توانایی فیلم‌برداری HDR
به‌جز این‌ها تفاوت دیگری میان این دو دوربین وجود ندارد؛ بااین‌حال همین
ویژگی‌ها به یک سری تفاوت در تغییر ظاهری این دوربین‌ها منجر شده است. برای
مثال مود دایل (Mode Dial) در 760D به قسمت سمت چپ و بالای بدنه منتقل
شده است و دارای دکمه‌ی مرکزی قفل است؛ به‌علاوه‌ی اینکه به‌طورکلی این
دوربین اندکی از خواهر دوقلویش بلندقدتر است.
جمع بندی
به‌طورکلی باید
گفت که 750D و 760D نسبت به 700D تغییراتی بزرگ به‌حساب می‌آیند؛ به‌خصوص
اینکه خود 700D تقریباً تفاوتی با 650D نداشت و عملا دو سال بود که در DSLR
های سطح مبتدی کانن (به‌جز سری 1000) تغییری نمی‌دیدیم. نمی‌دانیم که آیا
لزومی داشت کانن مدل‌هایی دوقلو را معرفی کند یا خیر. به هر صورت نمایشگر
تک‌رنگ بالای دوربین پدیده‌ی مبارکی است، سنسور تشخیص نزدیکی چشم بد نیست و
دایل قسمت پشتی هم کارآمد است؛ ولی ممکن است ارزش پرداخت 100 دلار هزینه‌ی
بیشتر را نداشته باشند. احتمالا کانن قصد داشته کاربران این دو دوربین را
به دو بخش کاربران حرفه‌ای‌تر و کاربران کم‌تجربه‌تر تقسیم کند. شاید هم
760D یک آزمون به‌حساب می‌آید. تقریباً 100D این حالت را داشت و درست در
هنگام معرفی 700D به‌عنوان کوچک‌ترین DSLR دنیا معرفی شد؛ بااین‌حال الان
از مدل بعدی آن خبری نیست. ممکن است یک سال دیگر، مدل بعدی 760D معرفی
نشود. کانن 750D و 760D کاملا پرامکانات و همه‌چیزتمام هستند؛ به‌نوعی حتی
پیشرفته‌تر از نیکون D5500؛ بااین‌حال چند نکته‌ی ناامیدکننده‌ی آن‌ها در
دلمان می‌ماند. یکی همان شارژدهی بسیارکم باتری این دو دوربین نسبت به
D5500 است و دیگر اینکه D5500 در مقایسه با این دو، دوربین کاملا کوچک‌تر و
سبک‌تری است. نمی‌دانیم شاید کانن اصلا اعتقادی به کوچک‌تر و سبک‌ترکردن
این دوربین‌ها نداشته است؛ به‌علاوه‌ی اینکه هرچند کانن بالاخره متقاعد شده
که قابلیت عکاسی تایم لپس بدون نیاز به ریموت کنترل را در دوربین‌های خود
قرار دهد (آن را در دوربین‌های 5Ds و 5DsR به‌کار برده)، از آن روی 750D و
760D خبری نیست. این در حالی است که رقیب این دو یعنی D5500 این قابلیت را
دارد. به‌هرحال 750D و 760D بهترین DSLR های سطح مبتدی کانن هستند و
رقابتی کاملا دوشادوش با D5500 دارند.